Gizela Skop

Jedna z założycielek Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, (pierwotnie Wspólnoty Niepokalanej Matki Kościoła). Pochodzi z Tarnowskich Gór. Od dziecka kocha muzykę i już jako młoda dziewczyna gra na organach w swoim kościele. Bardzo wcześnie odkrywa powołanie i pragnie wstąpić do zakonu karmelitańskiego. Aby zarobić potrzebne pieniądze ksiądz Wala, proboszcz rodzinnej parafii, prosi swojego przyjaciela ks. Franciszka, o pomoc w znalezieniu pracy dla Gizeli. Ojciec Blachnicki zatrudnia ją u siebie w katowickich barakach. Tam też Gizela poznaje inne dziewczęta, które pragną wspierać Ojca w jego pracy ewangelizacyjnej i licznych nowych przedsięwzięciach. W 1958 roku pięć dziewcząt, między innymi Gizela, odkrywa swoje powołanie do życia wspólnotowego, co staje się początkiem Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.

Aby zarobić na utrzymanie wraz z innymi członkiniami Instytutu przenosi się do Krakowa do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek, aby rozpocząć naukę w Międzyzakonnym Wyższym Instytucie Katechetycznym. Po dwuletniej nauce wraz z innymi siostrami rozpoczyna pracę katechetki. Następnie Gizela przenosi się do Lublina, gdzie rozwija swoje liczne talenty muzyczne studiując muzykę na KUL-u, komponując pieśni oazowe, prowadząc chór oraz śpiewy diakonii muzycznej. Jednocześnie pracuje naukowo na wydziale muzykologii oraz dorabia jako katechetka. Jako, że Gizela dobrze zna Jana Pawła II z czasów, gdy jako kardynał przyjeżdżał na oazowe dni wspólnoty, ojciec Franciszek wysyła ją do Rzymu na beatyfikację św. Maksymiliana Kolbe. Tam też pozostaje, posługując najpierw w samym Rzymie, a później w kolejnych miejscach, do których trafia Ojciec Franciszek. W Carlsbergu jest się od samego początku. W międzyczasie pracuje w rektoracie PMK w Wurzburgu. Jej głównym charyzmatem jest muzyka i dlatego od lat dzieli się swoim wielkim talentem posługując w Marianum jako organistka. To tutaj wydaje swoje wielkie dzieło Exultate Deo.